Remmert Bremer (1913-1940) van Akenbuurt (zoon van Pieter Johan Bremer (1880-1970) van Waalenburg en Martje Krijnen (1880-1967) van den Hoorn) en Etje Dros (1913-1940) van Tienhoven (dochter van Dirk Dros (1878-1942) uit Eierland en Alida Rab (1879-1961) van den Burg), zijn allebei gestorven op 11 november 1940. Ze woonden in het huisje op het Ruige Landje H 98.

BOMMEN EN GRANATEN
REMMERT BREMER
De Ramp in de Dennen (11-11-1940)
Remmert Bremer en Etje Dros woonden als pasgetrouwd stel in het kleine oude huisje op het Ruige Landje aan de Rozendijk. Remmert was een jutter van Den Hoorn. Op een dag kwam hij terug van het strand, zij liep hem tegemoet, hij zette zijn fiets tegen het schuurtje en gooide de zak die hij achterop had op de grond. Op dat moment ontplofte de granaat die daar in zat- niet toen ze op het strand er mee gooiden of onderweg over hobbelige zandpaden. Toen deed het kreng het niet, nu wel.
Ze waren allebei dood. Op hun grafsteen op het Hoornder kerkhof staat: ‘Hier rusten onze lieve kinderen Remmert Bremer en Etje Dros, beiden 27 jaar oud. Overleden bij de ramp in de Dennen op 11 november 1940’.
Voor de familie was dit een ramp, maar eigenlijk was het gewoon een erg stom ongeluk.

Dick Lemstra heeft Remmert nog zien fietsen met die jute zak achterop. Hij ging heen naar het strand, Remmert kwam terug over het fietspad naar Westerslag. Later hoorde Dick de klap, maar dat hoorde je wel meer in die tijd. Later hoorde hij pas wat het was. Remmert zijn eerste bom? Vast niet. Dat had je met die Hoornders, Dick had er ook wel eens eentje bezig gezien met een mijn. Ze gaven nergens om.

Dik Smit was ooggetuige: Joost Ran de slager kwam net na het begin van de oorlog bij Kees Smit aan de Smitsweg: het is daar niet goed- ik durf niet te kijken. Kees ging op de fiets, het jongetje Dik lopend door het land, ze waren er gelijk. Dik was geboren in 1934, dus 6 jaar.
De vrouw lag op het erf. Remmert had de fiets tegen de schuur gezet, bom (op de grond gegooid) plofte meteen. Bremer was overal verspreid, vrouw is nog in het Gesticht geweest, maar dat hielp niet meer. Ze waren pas getrouwd. Hij kwam van het strand en zij liep hem tegemoet.

De ouders van André Bakker zeiden dat de klap van Remmert Bremer tot in Den Hoorn was te horen.

Dagboek van Piet Bremer
11-11-1940. M. 2 kruizen in de marge. Wat kinderen niet in hun hoofd halen, deed Rem Bremer. Hij nam een projectiel mee van het strand en demonteerde hem in de kamer. Ontploffing was het te verwachten gevolg. Edje Dros heeft nog geleefd, Rem was wel stuk geslagen. Het huisje in elkaar. Half Texel kon de knal horen. Verslagenheid onder de familie. Fien bracht ons het bericht. Ik heb bij opa Bremer geslapen, die erg ontdaan was.

12-11-1940. D. ’s Nachts werd het hels weer, het was verschrikkelijk. ’s Morgens was er weer wind maar de barometer 736 [1736?], het lichtte erg. Later op de dag ging de wind van Z- NW en stormde het weer hevig. Verscheidene zeeschepen voor Den Helder. Het regende, goot al den dag.

13-11-1940. W. Begrafenis van Ed en Remmert. Etje heeft nog een paar uur vreselijke pijnen geleden. Het is buiten gebeurd, vermoedelijk is de vliegtuigbom van zijn fiets gevallen.

[Hier is te lezen hoe een doorverteld verhaal steeds erger wordt. Bremer was het huis niet in geweest en aan demonteren niet toegekomen].

Jan Roeper en Douwie Blom hebben van 1952 tot 1959 bijna 7 jaar op het Ruige Landje gewoond. De poenen zaten nog in de deur toen wij er kwamen- van de ontplofte granaat van Remmert Bremer.

Bij Bremer van Isola Bella waren ze panisch voor ‘Rommel van Strand’. Hans hield er ook erg van, dat zat in de familie
[Johan Pieter Bremer (1888-1965) getrouwd met Afina Nelly Eelman, was de jongste broer van de vader van Remmert]