Zoon van Dirk Jansz Maas en Catharina Willems Mulder.
Hij is geboren om 06.30u; aangifte geboorte op 29 juni 1900 door de vader; getuigen bij de aangifte: Klaas Maas, 51 jaar, werkman en Klaas Puiman, 26 jaar, zeeman; allen wonende op Texel.
Klaas Maas was een broer van wijlen Jan Maas, de grootvader van Willem, Klaas Puiman was getrouwd met Aagje Maas, zijn tante.

Willem was plantersjongen bij Staatsbosbeheer, werkte in de kwekerij bij Jan Boon, in de Bocht. Heeft de eerste bomen langs de Rozendijk geplant.
Cor Bakker over dat soort werk: de totale werktijd half 6 tot half 7 met heen en weer lopen, voor 80 cent per dag. Jonge dennetjes in emmer, ouwe Jan Huisman maakt met grote schep een gat, Cor moest dan het dennetje aangeven en met schop zonder steel aandrukken.
Weinig loon, hij had er geen erg in, 2 kwartjes sundagscenten, de rest naar moeder. Je kon het niet uitgeven, er was niets te koop.

MILITAIRE DIENST
10-9-1919 Deelnemers aan de loting dezer gemeente, lichting 1930, n 23 Willem Maas

“Wimmedate puplichie” zei kleine Doortje over haar grote broer (Willem is soldaat bij het knipperlicht (vuurtoren) in Den Helder).

Ome Jaap had natte pleuris opgelopen bij het stenen bikken bij de verbrande Elisabethhoeve, 1922/1924. Ome Willem had dat ook, maar droog.

Willem en kameraden: Maas, Kiljan, Witte, Kiljan, Huisman, Barhorst. K, W en K zijn neven, smederij den Hoorn. Ome Willem ging veel om met deze Kiljans.
Willem was 1.80 meter, een echte Maas. Maar zijn vrienden zijn wel erg veel kleiner.

Huisje op de Westermient met 1 raam, zoals het was toen Willem er kwam. Er is later een paar meter aangebouwd en een tweede raam geplaatst.

HUWELIJK MET NICHT RIEK
15-3-1930 Curateele. Bij vonnis van de Arrondissements-Rechtbank te Alkmaar dd 6 Maart 1930 is DIRK MAAS, wonende Westermient gemeente Texel, gesteld onder curateele.
Mr. P. LANGEVELD, procureur.

Na de dood van haar moeder op 5 november 1932 bleef Riek Maas alleen over met haar malle broer Dirk, die ze niet goed aankon. Hij zal zijn moeder niet hebben kunnen missen.
Ze vroeg op Zandvrucht of een van de zonen van Dirk Maas bij haar wilde komen wonen.

Advertentie in de Texelsche Courant:
4-2-1933 ONDERTROUWD W. MAAS en H. MAAS Zandvrucht/ De Koog 1 Febr. 1933 Huwelijksvoltrekking 23 Februari ’s morgens half 10 in de Parochiekerk van de Heilige Johannes de Dooper te den Burg.

Zij was 43 jaar, Willem 33. Vanwege de bloedverwantschap moesten ze dispensatie krijgen van de RK-kerk. Men ging ervan uit dat zij te oud was om nog kinderen te kunnen krijgen en dat is ook niet gebeurd.

ERFENIS VAN DE OUDERS VAN RIEK
Een paar maanden later trad Willem op namens zijn echtgenote bij de afwikkeling van de erfenis van zijn schoonouders. In die tijd waren getrouwde vrouwen handelingsonbekwaam.

Notarisakte
Op den 29 Juni 1933 compareerden voor mij Gerard Johan Bernard Mulder, Notaris ter standplaats Texel, in tegenwoordigheid van den Edelachtbare Heer Rechter in het Kanton Den Helder-
I De heer Lourens Halsema, arbeider, wonende te Koog op Texel,
a. als in algeheele gemeenschap van goederen gehuwd met mejuffrouw Jannetje Maas
b. als curator over den heer Dirk Maas Klaasz, zonder beroep, gedomicilieerd te De Koog op Texel, als zoodanig benoemd en beëedigd door den Heer Kantonrechter te Den Helder den 2^e October 1930,
en II de Heer Willem Maas, wonende op de Westermient te Texel,
a. als in in algeheele gemeenschap van goederen gehuwd met Mejuffrouw Hendrica Maas
b. als gemachtigde van zijne genoemde echtgenoote, in hare hoedanigheid van toeziend curatrice over den heer Dirk Maas Klaasz genoemd, als zoodanig benoemd en beëedigd door den Heer Kantonrechter te Den Helder den 2^e October 1930.
Blijkens onderhandsche volmacht, welke reeds is vastgehecht aan een procesverbaal van boedelbeschrijving, 8 Juni laatstleden voor mij Notaris verleden,
en c. als gemachtigde van:
1. Den heer Reijer Nicolaas Smit, arbeider, wonende te Den Burg op Texel
2. en mejuffrouw Alida Maria Smit, zonder beroep, wonende aldaar
[kinderen van de overleden Cornelia Klaas Maas]
blijkens onderhandsche volmacht, geteekend in de maand Juni dezes jaars, welke na vooraf door den lasthebber, in tegenwoordigheid van mij Notaris en der na te noemen getuigen voor echt erkend en ten blijke daarvan door allen geteekend te zijn, aan deze minute is vastgehecht.

De comparanten verklaarden bij deze te willen overgaan tot scheiding en verdeeling van al hetgeen behoort tot den nog onverdeelden gemeenschappelijken boedel, bestaan hebbende in het huwelijk van nu wijlen de echtelieden Klaas Maas en Aaltje van Heerwaarden, alsmede tot de in dien gemeenschappelijken boedel vervatte nalatenschappen van genoemde echtelieden.
Vooraf geven de comparanten te kennen: dat enzovoort-
En dat zij van de bestanddeelen van den te verdeelen gemeenschappelijken boedel hebben opgemaakt den navolgende Staat van Baten en Schulden, als:
Baten
Onroerende Goederen
Artikel 1. Een woonhuis met schuur, erf en grond, staande en gelegen op de Westermient te Texel, kadastraal bekend Gemeente Texel Sectie H. nummers 1707 en 1708, te zamen groot 31 aren, gewaardeerd op f 850.-
Artikel 2. Een perceel hooiland genaamd ‘Voorhuis’, met daarop staande loods, gelegen alsvoren, uitmakend het op het terrein kennelijk aangeduid en afgescheiden noordelijkst gedeelte ter grootte van ongeveer 1 hectare 50 aren van het kadastrale perceel der Gemeente Texel Sectie H. nummer 2316, geheel groot 5 hectaren 24 aren, gewaardeerd op f 1350.-

Tot de scheiding en verdeeling overgaande, verklaarden de comparanten toe te deelen aan:
a. Den comparant sub II genoemd: het onroerend goed hiervoor onder artikel 1 genoemd voor enzovoort en het onroerend goed hiervoor onder artikel 2 genoemd voor enzovoort
b. Den enzovoort-
Al welke toedeelingen de comparanten sub I en II genoemd voor zich en voor de door hen vertegenwoordigden verklaarden aan te nemen.
Alsnu verklaarden de comparanten:
Dat zij op vorenstaande wijze voormelden gemeenschappelijken boedel en de daarin vervatte nalatenschappen van voornoemde erflaters geheel en naar hun volkomen genoegen hebben gescheiden en verdeeld.
Dat enzovoort- en dat, ook voor daden van gerechtelijke tenuitvoerlegging en verdere gerechtelijke handelingen domicilie wordt gekozen ten kantore van den bewaarder dezer minute.
De comparanten zijn mij Notaris bekend.
Waarvan akte, in Minuut opgemaakt, is verleden te Den Helder, in het Kantongerechtsgebouw, ten dage, maande en jare als voren, in tegenwoordigheid van de heeren Jacob Buijs, Notarisklerk, wonende te Den Burg op Texel en Hendrik Prosper, concierge, wonende te Den Helder, als getuigen, die met de comparanten, den heer Kantonrechter en mij Notaris deze onmiddellijk na voorlezing onderteekend hebben.
Geteekend door
K. Sickenga, L. Halsema, W. Maas, J. Buijs, H. Prosper, G.J.B. Mulder, Notaris
Uitgegeven voor Woordelijk Gelijkluidend Uittreksel
Overgeschreven te Alkmaar 1 Juli 1933 deel 974 nummer 35

Samengevat: Riek kreeg huisje en hooiland, Jannie de rest van de grond.
Klaas Maas was blijkbaar eigenaar van het hele Mientje bij Windy Ridge. Hij had een deel in gebruik als bollenland. Het land van Jannie werd verhuurd. Later kocht de familie Zeeman een stuk van haar grond. Een ander deel was later eigendom van Bakker (Hutje op de Hei) en Willem kocht zelf in 1965 de strook Mientgrond waarover de weg loopt.

Afrekening
Het saldo van den gemeenschappelijken boedel van Klaas Maas en Aaltje van Heerwaarden bedraagt volgens scheiding dd 29 Juni 1933 f 4089.90
Welk bedrag moet verminderd worden met de privé-schuld der nalatenschap van Aaltje van Heerwaarden wegens nog te betalen doodkist 24.50- Blijft 4065.40

Dit bedrag moet ter onderlinge verrekening tusschen de deelgenooten Halsema, Maas en Reijer Nicolaas en Alida Maria Smit nog verminderd worden met het bedrag van de in den staat van scheiding en deeling opgenomen inboedel ad f 76.50, aangezien deze inboedel door de overige hiervoor genoemde deelgenooten aan W. Maas ten geschenke is gegeven.
Bovenstaand bedrag wordt dus verminderd met f 76.50, wanneer er overblijft f 3888.90
Waarin gerechtigd zijn:
L. Halsema en W. Maas ieder voor 1/4 gedeelte of voor een bedrag van f 997.22.1/2
En Reijer N. en Alida M. Smit ieder voor 1/8 gedeelte of voor f 493.61

Willem Maas heeft toebedeeld gekregen bij scheiding dd. 22 Juni 1933
Onroerend goed voor f 850- idem f 1350.-,
vee en bloembollen voor f 410.80, contanten ad f 10.-
Hij heeft aanspraak op:
Zijn zuiver aandeel volgens afrekening bedragende f 997.22.1/2
Eene vordering wegens voorgeschoten gelden ad f 215.54
Eene vordering wegens verrichte werkzaamheden aan de bloembollen f 10.64
Samen f 1224.40.1/2
Zoodat hij moet uitkeeren f 1394. 28.1/2
Hier komt nog bij een uitkeering aan D. Maas bedragende 1/5 gedeelte van diens 1/4 aandeel in de waarde van den inboedel ad f 76.50 alzoo bedragende 6.37 1/2
Zoodat hij dus totaal moet uitkeeren f 1400.47

L. Halsema heeft toebedeeld gekregen bij scheiding dd. 22 Juni 1933
Onroerend goed voor f 300- idem 85- idem 1140, vee en bloembollen voor 263.39
Hij heeft aanspraak op:
Zijn zuiver aandeel volgens bovenstaande afrekening bedragende f 997.22.1/2
Eene vordering wegens voorgeschoten gelden ad 250-
Samen f 1247.22 1/2
Zoodat hij moet uitkeeren f 441.27 1/2
Hier komt nog bij een uitkeering aan D. Maas bedragende 1/5 gedeelte van diens 1/4 aandeel in de waarde van den inboedel ad f 76.50 alzoo bedragende 6.37 1/2
Zoodat hij dus totaal moet uitkeeren f 447.63

Reijer Nicolaas Smit heeft toebedeeld gekregen bij scheiding dd. 22 Juni 1933
Onroerend goed voor f 450- en bloembollen voor f 155.50 zamen voor f 615.50
Hij heeft aanspraak op zijn zuiver aandeel volgens bovenstaande afrekening bedragende f 498.61
Hier komt nog bij een uitkeering aan D. Maas bedragende 1/5 gedeelte van diens 1/4 aandeel in de waarde van den inboedel ad f 76.50 alzoo bedragende 3.19
Zoodat hij dus totaal moet uitkeeren f 120.05

Alida Maria Smit heeft aanspraak op haar zuiver aandeel volgens bovenstaande afrekening bedragende f 498.61
Hier gaat af haar uitkeering aan D. Maas bedragende 1/5 gedeelte van diens 1/4 aandeel in de waarde van den inboedel ad f 76.50 alzoo bedragende 3.19
Ontvangt dus f 495.48

Curandus Dirk Maas Klaaszoon
Deze heeft aanspraak volgens de officieele scheiding dd. 22 Juni 1933 op een bedrag in contanten groot f 705.55

Er is alzoo beschikbaar
Uitkeering W. Maas 1400.47 L. Halsema 447.63 en R.N. Smit 120.05 totaal f 1968.15
Met dit bedrag moet voldaan worden
Curandus Dirk Maas Klaaszoon 705.55
Alida Maria Smit 495.48
Gezusters de Roos 189.56
Firma C.R. Keijser en Co 380.24
J. Bruin Pieterszoon 15.35
Grondbelasting 1933 4.21
C. Smit 24.50
Loon en verschotten schatters 22.50
Kosten boedelbereddering 130.86
Samen f 1968.19

Zo was Willem opeens huiseigenaar, maar had hij daardoor ook zomaar een flinke schuld.
Hard werken en zuinig leven was nodig, maar dat waren ze altijd al gewend.

Het stuk land ‘Voorhuis’ werd hier genoemd als hooiland. De bollen van Klaas Maas zullen wel gestaan hebben op het land aan de andere kant van het Mientje, waar later het bollenland van Bakker was. Later had Willem bollen op het ‘land voor huis’ staan (het werd in 1973 verkocht als bollenland).

DIRK
Curandus Malle Dirk bleef in huis, tot het echt niet meer ging, dat was in 1934. Hij was toen 54 jaar oud en leefde nog 16 jaar in een gesticht in Apeldoorn.
Bidprentje: Niet ieder mens krijgt van God evenveel gaven, maar ieder moet rekenschap geven van hetgeen hij van God gekregen heeft om van de hemelse Rechter te horen: “Wel goede en getrouwe knecht, ga binnen in de vreugde des Heren”. Velen, die meer gaven naar geest en lichaam verkregen, zullen het zwaarder te verantwoorden hebben dan hij.
Was hij op aarde tenslotte een last voor anderen, niet meer geschikt voor de gewone samenleving, bij God in den hoge is hij ons vast ver vooruit, omdat wij mogen vertrouwen, dat hij de krans der glorie reeds bezit, waar wij nog voor moeten vechten.
Niet de gaven naar het lichaam zijn het alleen in een christenleven.
Familie en gij die hem in zijn laatste jaren verzorgd hebt, de goedheid die hij ten laatste misschien onbewust van u ondervonden heeft, hij kan ze u nu vergelden- we mogen erop rekenen, dat hij onze voorspraak zal zijn, wanneer hij staat voor de troon van God.

Ze hadden koeien waarvan de melk werd verkocht aan de fabriek en aan ‘klanten’.

TC 4-8-1934 Vereeniging ‘Texel’ tot bestrijding van TBC onder het rundvee en andere veeziekten op Texel. TBC-vrije stallen: o.a. C.H. Maas, de Koog, D. Maas, ‘Zandvrucht’ en W. Maas Dz, Westermient, W.M. Bakker ‘Kapberg’, Gebr. Smit, de Dennen.

WERK
Ome Willem was eerst boerenknecht bij Veeger. Wimpie zei “Moeder is dood. We gaan allemaal dood, en als Cor of Jan dood gaat ben ik er ook nog”. Dat was op 29 november 1924.

Willem heeft altijd enorm moeten sjouwen. 5 uur op, de 2 koeien melken. Met melkbus voor op fiets naar Gerritslanderdijkje tot Jan Witte. Dan door naar zijn werk bij de boer.

Levien de Visser: Veel op de koffie geweest bij Willem en Riek. Willem werkte bij Jan Kuup in de Westen. Levien haalde bloembollen met de vrachtwagen.
Willem was eens te laat- Wat nou? “Ik heb me verslapen, ik ben nooit te laat, nou wel, vanavond maar op tijd naar huis, anders blijf je de hele dag te laat”. Ik hoor het hem nog zeggen, zo lijzig.

Op tijd naar bed, geen geld verspillen aan olie voor de lamp.
Willem Maas: “Ik werd vannacht om 8 uur wakker, toen regende het zo”-

JUTTEN EN STROPEN
Het Alesiapaadje was er al, dat was het pad waarlangs ome Klaas altijd naar het strand ging. De Alesia lag in 1924 op het strand, waardoor het pad opeens veel meer belopen werd. Later werd het weer het eigen strandpad van Willem.

Vader Koopman kwam hem eens tegen met klemmen zetten, ging tussen de bedrijven door.

Huisje op de Westermient, vergroot.

HERINNERING
Als klein meisje mocht ik bij hen logeren. Zelf sliepen ze in de bedstee in de voorkamer, de zolder was een open ruimte onder de dakpannen. Daar kun je zo'n klein meisje toch niet laten slapen, dus moest ome Willem op de zolder slapen en ik bij tante Riek in de bedstee.
Het was in het begin van de oorlog, de bakker kwam niet zo ver, dus moesten we een keer of drie in de week brood halen bij iemand die op het Gerritslanderdijkje woonde. Dat liep ik samen met tante Riek.
Een jaar later mocht ik weer logeren, toen samen met zus Jannie, we sliepen toen wel op de zolder onder de hanenbalken. Toen tante Riek ons bed opmaakte zag zij daar in de nok een zwaluwnest, dat mocht niet verstoord worden, dus werd het bed wat verschoven, wat oude kranten onder het nestje, en zo sliepen wij. Als we wakker werden vlogen de zwaluwen af en aan om hun jongen te voeren.
Later ging ik nog vaak bij hen op bezoek, ze zaten in de keuken, de tafel was tegen het raam geschoven, zodat ze konden zien wie er aan kwam.
Als je dan binnenkwam was de begroeting altijd hetzelfde; "ik docht al, wie komt déér, het liekt Maartje van Aag wel, en ja hoor ze is het"
Het waren lieve eenvoudige mensen, tevreden, waar ik heel graag kwam.
Maartje Bakker van tante Aag

Met ome Willem mee koetjes melken, bij damhek staan, melk in zeef, schuim van vinger aflikken. Begin van de oorlog, 1941.
De bakker bezorgde niet meer (mocht niet langs het Waldlager), ze moesten hun brood maar afhalen bij de oude familie Kok. Binnen zag Maartje hoe die gingen eten, dat hij zijn pet afzette en zij hield haar hoed ophield. Na het laatste kruisje zette hij de pet weer op. Kindergedachte: zouden ze die in bed ook ophouden?
Ook eens te logeren bij tante Mar- die bracht haar snel weer naar huis.
Zomers gingen ze soms een dagje.

Het jaar erop gingen de meisjes Maartje en Jannie Bakker uit Oudeschild samen uit logeren bij ome Willem en tante Riek. Door vader Bakker (vóór zijn werk, de lieverd) op de transportfiets tot Buitenlust gebracht. Lopend door naar tante Anne aan de Smitsweg, daar middageten, en dan de Ploegelanderweg af naar Windy Ridge, een hele afstand voor kindervoetjes.
Bij tante Riek sliepen ze op het zoldertje. Zomers stond het raampje open voor de zwaluwen, die daar nestjes hadden. Riek had kranten neergelegd om de poep op te vangen. Die beesten moeten toch ook leven. Zwaluwen vlogen de hele dag heen en weer.
Onbeschoten zolder met klein raampje. Maartje vond het leuk, Jannie niet zo.

Stenen schuur Windy Ridge door ome Willem gebouwd. Erachter een houten schuur die hij verhuurde aan gasten.

TC 19-9-1945 Dankbetuiging 12 1/2 jarig huwelijksfeest W. MAAS EN H. MAAS-MAAS Westermient

TC 19-2-1958 Op 23 februari a.s. hopen onze oom en tante W. Maas en H. Maas-Maas hun 25-jarige echtvereniging te herdenken. Dat ze nog lang gespaard mogen blijven is de wens van hun neven en nichten. Texel februari 1958

TC 5-3-1958 dank van Willem en Riek

In 1965 kocht Willem een stuk Mient (Hei) voor f 1.630.25, dat stond in 1970 nog als ‘hei’ op de balans bij het Onroerend goed op zijn Jaarrekening. Daarna kocht hij in 1968 bordjes met ‘Eigen weg’. Er stond ook lange tijd een slagboom op het pad.

Afgelegen
In de zomer was er genoeg reuring met gasten en bezoek, maar ’s winters woonden ze wel erg afgelegen. Als er veel sneeuw lag kwam zelfs de postbode niet.
Nan Huijsman schreef in zijn boek over de Posthistorie: Met grote sneeuwval waren de tochten in de buitenwijken niet zonder risico. Wat te denken om te lopen van Pranger aan de Grensweg naar Willem Maas achter het vroegere museum en vervolgens via Piet Visser aan de Ploeglanderweg naar de Rozendijk? Je kwam daar niemand tegen en wie zou je na een ongelukkige val vinden? Mogelijk bij een zoekactie na alarm van de echtgenote als haar man niet tijdig terugkeerde. Toen nog slechts een enkeling telefoon had viel ook nauwelijks te controleren of de post op bepaalde plaatsen al geweest was.

Brandstof voor de huishouding
In 1964 kocht Willem 3000 stuks turf voor f 106,65. Het jaar erop was dat minder, 2000 turven voor
f 71. Men was overgestapt op flessengas, daarvan gebruikte hij in 1965 13 stuks à f 8,55, ruim
f 111-, dus niet goedkoper, maar hopelijk wel behaaglijker.
In 1964 kochten ze ook steenkool voor f 14,- Later niet meer.

In 1964 was er al waterleiding. Riek demonstreerde haar bezoekers hoe de kraan aan en uit werd gedraaid.

RUSSENOORLOG
Georgier liep over het land bij Willem Maas, op z’n dooie gemak, Duitsers schoten op hem, maar raakten hem niet.

Tante Riek had Rus in de hooischelf. Die zei Mutti tegen Riek. De Duitsers schoten het hooi in brand en hem dood. Dat heeft Riek erg aangegrepen.
In de krant, bij een foto van Riek met zwart-wit hondje op schoot:
Rika Maas vertelt de aangrijpende tragedie van de haveloze Russen, die ergens in de duinen of bossen als wilden leefden en zich alleen ’s nachts buiten durfden wagen om eten bij haar te komen halen. Ook in haar tuin hield ze enkele Russen verborgen, benevens in de hooistapel. En het gebeurde meermalen dat de Duitsers de hooistapels in brand schoten en dat Georgiërs met brandende kleren eronder vandaan kwamen.

Riek kreeg een horloge van de Russen, met een brief waarin men haar bedankte.

ALLES OP TIJD
Jannie Maas: Mens van de klok
Tante Riek at om 12 uur precies warm. Als het eten voor die tijd op tafel stond, een paar minuten te vroeg, dan zei ze: “Even wachten tot het tijd is”.
Er waren eens werkmensen, timmerman, allemaal om tafel, wachten tot 12 uur, al pratend werd het na 12, te laat! Snel beginnen.

Klaas Puiman: Groot nieuws, ze hoorden het al op de Boot: Tante Riek heeft een nieuwe jas!
Misschien was dat wel de jas die ze op deze foto aanheeft (de schoenen lijken ook wel nieuw). Riek ging helemaal naar Alkmaar om te zien hoe haar zwager en schoonzus leefden in de Stationsstraat in Alkmaar. Corrie haalde haar van de trein.

RIEK TE GAST
Kees Smit: Als tante Riek te gast kwam, arriveerde ze om 9 uur- was al op vanaf 4 of 5 uur.

Riet Smit: ’s Winters kwam tante Riek weleens een dag te gast bij Smit, ze was altijd heel vroeg, op de fiets met carbidlantaarn. Gezellig, de kinderen zagen haar graag komen, ze kreeg lekker te eten. Tegen drieën werd ze onrustig, moest ze naar huis, moest ze de beesten eten geven en drenken. Ome Willem deed het melken als hij van de boer thuis kwam.

Ans Bakker: Tante Riek kwam schoonmaken bij tante Anne. Als het klaar was ging tante Riek zelf in de tobbe en was dan onherkenbaar. Aangekoekt vuil.
Werken bij tante Anne? Ze kwam om te helpen bij die arme weduwe.

De trouwring tante Riek heeft de inscriptie H v L. Zij zelf zou zijn H.M. Hendrika Maas. Van haar moeder? Dat was Aaltje van Heerwaarden A v H. Er staat beslist geen A.
Door ome Willem op strand gevonden?
Maartje heeft er een hangertje van laten maken.

Tante Riek zei: Ik heb de beste Maas (Willem Wiering maakte deze foto).

BEZOEKERS
Tante Riek was nieuwsgierig. Zat voor het raam naar de bosrand te kijken. Deer komt er ien!

Riek en Willem hadden een bouvier. Corrie: Daar ging je het erf niet op. Piet: Lieve hond.

Tante Riek en ome Willem waren meer opa en oma figuren. Bij de thee gaven ze een grote-mensen chocolaatje.

Nel Smit: Als we met de jongens bij Willem en Riek kwamen zei ome Willem: Even naar m’n boom kijken of er nog een denneappel aan zit. Zeeden, van die hele grote. Had een mand vol staan op voorraad. Dan zei hij: Jullie treffen het, er was er nog voor elk een.
Paul zei bij boswandeling: Als we zo gaan komen we bij het gestreepte vrouwtje.
Ze woonden toen in Eierland, bos was bijzonder voor de kinderen.

Neef Gerrit Bakker was bij Willem en Riek. Die zaten aan het raam, zoals altijd en zagen iemand aankomen, dachten dat het Aag was aan het mantelpakje te zien, toen zei Gerrit: Dat kan niet, want dat pakkie heb ik aan. Moeder had van de rok een broekje gemaakt.

Als we bij Willem en Riek waren dronken we uit slootje als we naar strand liepen.

Tante Riek: als ik lach dan schudt me buuk.
Peettante van Dirk van ome Nic- ze gaf hem een autopetje, fiets.

Ome Willem en tante Riek waren zo gelukkig, het straalde eraf, terwijl ze zo afgelegen, zonder elektriciteit, gas en water enz leefden.
Voor de Smitjes lieve opa en oma. Veel contact, was halen en brengen enz.

Nel was vriendin met het meisje Smit van Sonja. Zondags gingen ze fietsen en elke week even bij tante Riek langs, die zat erop te wachten.

Kinderen van de Tuinbouw kwamen er niet zo vaak, meestal ’s zomers. Tante Riek was bezorgd- dat gaat niet goed daar, ze dragen onderbroeken zonder pijpen! Dat viel best mee- maar goed dat ze niet weet wat er nu allemaal te koop is.

Ome Willem kwam in Den Burg vaak bij Nel langs, als hij bv naar de dokter was geweest.

Logeren bij Willem en Riek: Gaath Puiman en haar man hadden daar gelogeerd. Sliepen op zolder. ’s Ochtends een laag sneeuw op het dek.

Willem en Riek waren onze opa en oma.

Witte van Bontekoe: Vaak zondagmiddag Riek en Willem, kaarten ’s avonds tot half 11. De jongens gingen nog even koeien kieken.

ZOMERGASTEN
In huis de gasten, zelf in de schuur.

Mevrouw Zeeman had stof voor nieuwe jurk meegenomen, Doortje Schrama naaide die.
Riek zei: Dat hoeft niet elk jaar! Ze vond het wel mooi.
Zeeman kocht later grond van tante Jannie, bouwde daar zelf een huisje op. Riek en Willem werden ouder en je kon er niet van op aan dat ze daar altijd terecht zouden kunnen.

De familie Dral gebruikte teveel water, die kregen een brief dat ze niet meer konden komen.

Meester Cornelis Dral tekende Riek haar rimpels.

Tineke Oele: In de noordoosthoek van de tuin van Windy Ridge kwam de caravan van Coba Rey en Marie Eelman te staan. Ome Willem zei: “Daar staan ze goed, daar stond vroeger de plaggenhut”. Op de kaart van 1842-1853 stond daar de ‘keet van Jacob Krijnen’.

Zomerse zondagmiddag met Willem Maas, Oele en Coba Rey.

Ome Jan Maas kwam vaak bij [zijn oudere broer] Willem, samen praten, verhalen vertellen. Vader Oele en ome Jan hadden voor de Duitsers gewerkt op de Mok, en van alles gestolen.
Oele huurde een stukje land aan de noordwestkant, waar hij f 150 per jaar voor betaalde.
Rey betaalde voor ‘Standplaats Karavan’ f 50-.
De kampeerschuur werd verhuurd voor f 135-

Tineke Oele:
Eind vijftiger jaren zochten mijn ouders een plekje voor een caravan, om in het weekend te verblijven- ze hadden een druk bedrijf. Er werd veel in het weekend gebeld en zo af en toe wilden ze daar wat meer rust in brengen.
Het was eerst de bedoeling om bij Neeltje Klumper te verblijven. M’n vader had daar op het landje wat schapen samen met Arie Lap van de Kerkstraat, en Neeltje zou dat erg gezellig vinden. Intussen kwam Willem Maas bij m’n vader voor werkzaamheden op het Mientje- er moest een pomp worden geplaatst.
Hij had het verhuurd aan Cor Schoenmaker- die had er drie caravans staan en verhuurde deze aan toeristen. Riek en Willem ergerden zich aan het gedrag van de gasten, die (volgens hen) practisch naakt rondliepen en Willem Maas had dus de huur opgezegd.
Mijn vader vroeg of hij het dan kon huren, want dat leek hem toch beter dan bij Neeltje, die naderhand toch wel een beetje teleurgesteld was, maar om die alle dagen om de deur te hebben leek ze toch wel wat veel van het goede.
Voor mijn ouders is dit een heel gezellige tijd geweest. Willem wist een hoop te vertellen en Riek zat erbij te knikken.
Coba Rey en Marie Eelman (de kapper) hadden een caravan in de tuin van Willem en Annie en Gerrit de Haan woonden toen ook vlakbij en iedereen kwam vaak even buurten.
Gerrit de Haan zijn ouders hadden een caravan bij Guur Bakker en kwamen ook vaak op bezoek. Als wij op bezoek kwamen was er meestal wel een paar van bovengenoemde personen op bezoek.
De familie Zeeman had verderop ook een huisje en Riek en Willem verhuurden hun stalletje in de zomer, er was dus altijd reuring!
Willem wilde z’n houten zomerstalletje wat uitbreiden want dan kon de stal in huis schoon blijven voor de gasten. Van de gemeente kreeg bij geen toestemming, maar m’n vader zei: Willem, we vragen niks meer, we vergroten het gewoon, ik ben dan getuige dat het er al stond en dat het alleen maar wat opgeknapt is, en zo is het ook gebeurd. Niemand is ooit komen kijken. Er staat nu veel meer dan in hun tijd.
Voor mij is deze plek niet meer hetzelfde, zonder de mensen die er toen leefden en woonden, elk op hun manier. Nu is het totaal anders.
Een zoon van mijn zus heeft het nu in eigendom, ook hij heeft hier z’n goede herinneringen. Het heeft lang geduurd eer het werd opgeknapt, want er mocht eigenlijk niet veel meer dan het bestaande opknappen. Hopelijk komt het goed. Hij wil het tenminste niet verkopen, en dat doet mij toch goed!
M’n ouders maakten veel dia’s en deze werden dan bekeken in de winter- ook door Riek en Willem. Deze dia’s waren totaal verbleekt en verweerd en niet meer te zien, zodat ik ze moest weggooien. Er zijn daarom weinig foto’s van hen samen, alleen van ome Willem nog een paar.
Ze bleven wel eens eten- Riek had nog nooit geen nassi gehad. Ze at een bord vol op, het had goed gesmaakt, maar het was verrekte heet zei ze- ik verga van de dorst.
Er werd ook een keer ijs gehaald- de ijskar stond bij het Museum. Riek at het met grote happen op. Ik heb het nog nooit gegeten, zei Riek, het smaakt wel goed, maar wat is dat pul verrekte koud!
Riek begon vergeetachtig te worden. Er werd voor hen nog wel eens wat meegenomen uit de diepvries, zoals een varkensstuk voor de erwtensoep. Het volgende weekend vroegen m’n ouders of het goed had gesmaakt. Willem wist van niks. Hij zou eens zoeken.
Riek had het vlees in de kast gelegd om te ontdooien en daar lag het nog. Vergeten. Ze hadden het alsnog klaargemaakt en gegeten. Het smaakte nog best, vonden ze.
Riek had een horloge gehad voor het opvangen van Georgiërs tijdens de Russenoorlog. Ze zei: Ik vind er eigenlijk niet zoveel aan, want ik kijk er toch niet naar en op de klok is het duidelijker.
Riek had een zuster Jannie, die kwam uit de Koog. Ze zag er altijd keurig uit- een heel ander persoon dan Riek. Ze was iets ouder dan Riek en zat later in het Rusthuis St. Jan in de Molenstraat. Ze kwam vrij vaak bij ons een klaagde dan dat Riek zich zo slecht verzorgde. D’r rimpels zijn helemaal zwart, je kan er wel spinazie in zaaien, zei ze dan, maar ze mocht niets doen van Riek. Toch kreeg mijn moeder het voor elkaar om af en toe Riek d’r haar te mogen wassen en dan werd de rest ook schoner. Marie de kapper heeft dat nooit voor elkaar gekregen, zei deze.
M’n ouders konden geen kwaad doen en andersom was dat ook zo. Met elkaar hebben ze daar goede jaren beleefd.
Riek en Willem leefden eenvoudig en waren tevreden met wat ze hadden, zo herinner ik ze het meest.

Huisjes in het bos
Willem en Riek hadden veel vrienden om zich heen in de kampeerhuisjes.

Bakker Zuidewind heeft bij Windy Ridge zomerhuisjes gebouwd voor f 600 per stuk, werden in 1993 nog verhuurd, maar zijn wel vervallen. Willem paste er op.
In zijn kasboek noteerde hij jaarlijks ongeveer 325 gulden voor ‘toezicht en wacht bij zomerhuisjes’. In 1965 was dat f 641-

Inmiddels zijn de huisjes verkocht en de meeste vervangen door nieuwbouw.

Uit het fotoalbum van de familie Waverijn 1958 of 1959. Die huurden een huisje van Bakker in het bos. Nog geen opgeschoten bomen en struiken in de berm.

Toen Kees Roselaar in die jaren als jongen van 14 met zijn familie op Bloemwijk logeerde, kwamen ze hierlangs en zag hij in de hei een broedende geelgors.

Willem op de Berini. Hij nam ’s ochtends de melkbus op schoot, reed ermee naar Bloemwijk, vanwaar de melkrijder de bus meenam.

Kasboek van Willem bewaard vanaf 1964

Kasboek 1964. Er is sprake van ‘bouwland eggen’. Dat zou het ‘Land voor huis’ kunnen zijn of een stuk land ergens anders.

In 1967 betaalde Willem f 85,75 voor Meststrooien aan Loonbedrijf Kikkert, een half jaar later f 274,48. In november f 19,60 (Maaien), dat wijst op grasland.
Dat jaar betaalde hij f 15,60 per kwartaal aan PWN
Rundveeverzekering, Ziekenfonds, Onderlinge Boerenbrandwaarborg Maataschappij, LTB per kwartaal, Brandverzekering Koning & Boeke, Straatbelasting, Grondbelasting, Gezinsverzorging f 1-,
Penneciliene voor koe, Enten Mond en Klauwzeer, Voerbieten, Dekgeld, Dierenarts,
Sursum Corda, Texelse krant, Bond zonder Naam, Bethanie, Katholieke Illustratie, Kruispunt, Margaretha Sinclair, Stad God, de Boerderij
Plaatsengeld RK Kerkbestuur, J. Rey Kerkauto f 265- en idem aan K. Kooiman f 42,25
J. Brouwer werkster f 456-
Beerput geledicht, elk jaar f 30-, gaskousjes, ringsleutel, klompen, schroevedraaier, Rattevergif en smeervet, horloge gerepareerd, kruiwagenband

In latere jaren kocht hij nieuwe kleren- voor 71,65 in 1970 en voor f 92,77 in 1971.
Hij had al in 1969 een nieuwe bril gekocht voor 43,50.
In de jaren ervoor stond de post kleding niet in zijn boekhouding. Knap naar tante Door?

Inkomsten
‘Melk Klant’ elke week f 5,50 en ’s zomers meer klanten. De Melkfabriek betaalde ± f 230 per maand. Ze ontvingen AOW en BPL.
Dat jaar 1967 verkochten ze een pink voor f 900- en een voor f 1050- en in de herfst twee koeien f 1925- Jachtrecht f 20- HBG Lisse f 224.42
C. Bakker betaalde dat jaar f 365 voor ‘toezicht en eenig werk Zomerhuisjes’.
Rente op het Spaarboekje was f 350,60 en op de Rekening Courant f 207,54

Het eerste naambord werd gevonden op het strand door de meisjes Zeeman en van Kikkert van Duinrust. Tante Riek zei dat het ‘Ritselend Windje’ betekende. Een Winderige Richel was het daar al heel lang niet meer.

Uitzicht op de Rovershut.

Gerard Veeger jr ging met Ome Nic lupine zaaien bij het Hutje op de Hei. ’s Middags op de koffie bij Willem en Riek. Thuis vertelde hij dat ze koffie gedaan hadden bij een vrouw met strepen in het gezicht. Ome Nic zei: “Dat zijn geen strepen maar jaarringen”.
Andere versie: Thuis vertellen: “Die vrouw had allemaal sneeën in der gezicht”. Rimpels.

In 1968 begonnen ze met een werkster- Riek werd wat dement en echt schoon was ze al lang niet meer. De hulp bleef voortaan regelmatig komen, dat was makkelijk voor Willem, die het jaar erop weduwnaar werd.

Op 18 november 1969 noteerde Willem f 1214,79 voor begrafeniskosten, op 15 december voor ‘Dankbetuiging Tes Krant’ f 10,67 en op 14 april daarna f 230,15 voor het plaatsen van de grafsteen.

Tante Riek had veel heiligenbeelden- waar zijn die gebleven?
Ome Jan heeft na de verkoop het huis leeggehaald en de in zijn ogen onbruikbare spullen in een gat gestampt, met de ouwe kleren enz. Mevr. Rhijsselberge had crucifix in ere hersteld.

Willem werd gebrekkig. Zijn zus Dora was weduwe, die kon mooi voor hem zorgen.
Zij nam hem bij haar in huis in Oosterend en dat was niets voor hem. Haar huisje aan de Schoolstraat was niet groter dan het zijne, maar er was niets bij, geen ruimte, bos en strand.
De familie vond dat hij op de Mient had moeten blijven en dat Door daar bij hem had moeten gaan wonen, maar daar zal zij geen moment over gedacht hebben.

Riet Smit: Willem bij de bomen weghalen, dat had nooit mogen gebeuren. Door had maar bij Willem moeten gaan wonen.

Het huis werd verkocht aan Rijsselberghe.
Mevr. Rijsselberghe: Moeder dacht, het is beter als het geld vastzit in onroerend goed, dan kan Mark niet bijvoorbeeld zomaar naar Parijs met een mooie meid en het daar over de balk smijten. Het huis is gekocht van zijn vaderlijk erfdeel (2 ton), toen Mark 18 jaar was (geboren in 1955).

In de Texelse Courant werd te koop werd aangeboden op woensdag 4 april 1973:
A. het prachtig gelegen, geheel vrijstaande woonhuis ‘Windy Ridge’, Wijk B nr. 163, nabij het Texelse Museum, met erf en tuin, groot ongeveer 21 aren;
B. een perceel bloembollengrond, liggende alsvoren, groot ongeveer 1.71.77 ha;
C. een perceel woeste grond (Mient) met de daarop aanwezige weg, liggende alsvoren, groot ongeveer 92 aren 75 centiaren.
Opbrengst was f 200.000- dat had niemand verwacht.

Annie de Haan had plan om daar een dagverblijf voor jonge zeehonden te maken. Ben je gek, zei Mark, dan kan ik net zo goed 10 kinderen nemen.

Mevrouw R: bij notaris bleek dat er een concessie was voor een zomerwoning, liep binnen 3 maanden af, dus meteen gebouwd. Dat is het huisje waar zij nu (1992) in woont.
Aanleg water, elektriciteit, telefoon f 35.000. Op erf gevonden in gat voor olietank: crucifix, inktpotjes, serviesgoed, glas. Eruit gekomen met happer, nog rapen ze scherven.
Tante Riek was medium, helderziend, magie. Daar heeft de familie nooit iets van gemerkt.

“Willem en Riek hebben nooit geweten hoe rijk ze waren”, zei de familie na de verkoop van het huis en land aan mevrouw Rijsselberghe. Ome Willem had zoveel geld op het laatst.
Door zei: je hebt wel zoveel. Welnee, zei hij, dat bestaat niet. Maar het stond wel op het bankafschrift. Op de bank stond ook nog ruim f 25.000, opgespaard van Willem zijn landarbeidersloontje door zuinig te leven. Ze hadden niets nodig, ze waren rijk met elkaar.

Dat geld bracht hem op een mooi idee. Hij schreef aan zijn zus en zwager in Australië:
Aan Fam. Th van Sambeek c/o PO Nowij Victoria Australia post 3859
Afzender W. Maas p.a. Schoolstraat 10 Oosterend Texel Holland
poststempel Alkmaar 11.IV.73
Texel Oosterend Schoolstr. 10
Beste Zuster en Zwager hoe gaat het met jullie, bij ons is alles goed. Ik en Door met de andere familie is ook alles goed.
Nu heb ik een verzoek waar jullie maar eens goed over moeten denken. Ik wild vragen of jullie eens naar Texel wilde komen op een tijd dat het jullie het beste past. Alle kosten betaal ik, zoodat geen bezwaar hoeft te zijn, ik zou het graag [willen] dat jullie dat eens deden. We zijn er ook allemaal nog, denk er maar eens over en [schrijf] dan spoedig maar eens terug wanneer het het beste uitkomt.
Ik heb namelijk me huis en Land verkocht voor een goede prijs, zoodat ik dit er best voor over heb, ik kan het geld toch niet opmaken.
Door voegde toe:
Beste Trien en Theo. Je zult wel denken een brief van Willem. Maar het is zijn eigen idee, als jullie willen en kunnen op zijn kosten hier heen te komen. Hij heeft 2 ton er voor gehad dus wel de moeite. Het zal jullie wel koud op je dak vallen denk ik. Maar denk er maar over en kom, zou ik zeggen, op een tijd dat dit jullie past.
Denk jullie er maar over na en schrijf gauw wat jullie doen. Willem betaalt alles. Dus mooier kan het niet. Joop weet hier nog niet van, alleen ik en Jan. Verder de groete van ons allemaal ook van Willem en mij Door
Toch hoop ik dat er gauw een plaatsje in St. Jan komt. Want dit duurt te lang.

Kort daarna was Willem dood, op 17 mei 1973.
Trien en Theo zijn het jaar erop wel naar Texel gekomen.

De naam wordt nu wel geschreven als Windy Rich, dat past beter bij de huidige bewoners.