3-1-1946. D. ’s Middags door de bunkers en rondgelopen. Wim reed me achterop.
’s Avonds om half 9 nog naar Job, die zei dat Wim onder dienst moest. Het begin van bittere tijden?

5-1-1946. Z. Naar Den Helder, bij Nan’s kosthuis aan. Overmorgen komt de geestenbezweerder. Met Nan op de Voorwaarts terug. De hele dag regen, met installatie van de burgemeester Rehorst.

7-1-1946. M. Terug kennis gemaakt met Hagenaar en zijn vrouw. Ik maakte verschillende behandelingen mee, voor ik zelf werd geholpen. Nan kwam net thuis, zodat die ook alles kon horen. Met Bert Jullens, Harm van Dijk, Lies van der Ban, Fenje Jullens enz. vrolijk naar huis gereisd.

9-1-1946. W. De Dennen in. Terug was Wim bij ons, voor afscheid. Het draait wel neer op een opleiden van de nieuwe lichting.

10-1-1946. D. Ab de Vries bij ons (voor Nel). Die vertelde van Aad Verseput, die gevangenen in de modder dwong en er dan overheen liep. Ook rechtsomkeerd met lange palen op de schouder.

11-1 tot 21-1-1946. Stukje ‘Herrijzend Nederland’ naar Het Parool gestuurd. Wim moet begin April naar Indië. Grote protesten en onwil. Nan noest 17-1 opkomen in Vught. Vrijstelling 18-1 afgewezen. Nog niet weg. Nederlands economisch leven moet in elkaar storten. Vorst.

21-1-1946. M. Nan laat zich Vrijdag keuren, Zondag verloving en Dinsdag aftocht.

26-1-1946. Z. Naar Den Helder. Nan kwam later uit bed. Hij ziet er best uit, is goedgehumeurd. Terug met Wim, die feitelijk niet kon praten. Hij hoeft niet naar Indië terwijl veel vrijstellingen werden gegeven. De zon brak door. In een luxe wagen naar Den Burg, die voor Greet en Tinus was bestemd. Later met hun meegereden naar Hermanshoeve.

29-1-1946. D. Verjaardag van Hans. Drie jaar ziek.

31-1-1946. D. Zo naar Den Helder. Terug aan boord met verscheidene soldaten gereisd. Ik verlangde er erg naar, tot hun kring te behoren. Ik observeerde hun lichamen. Ze deden ermee wat ze wilden. Ze waren van allerhand slag. Ik zou ook graag in zoo’n uniform lopen. Waarom? Omdat ik dan het leven vind, waar ik naar verlang? Bevrijd van lasten? Met elkaar voor elkaar? En niet langer overal buiten staan?

2-1-1946. Z. Nan was aan boord in uniform, en zei tegen Jan, dat het lang niet rustig zat. Ik kon dat de hele dag slecht van me afzetten.

5-2-1946. D.’s Middags naar Wim. Het verbaast me, dat hij zijn uniform draagt. Ik had het apenpak allang in de kast gehangen.

9-2-1946. Z. Gezellig aan boord met de jongens. Die boottocht zou ik niet graag missen. Schakel bracht me van mijn stuk. Hij zei dat Gijs Boon in Oldenburg (Duitsland) werd opgeleid, en na 6 weken naar Indië moest. Radar heeft contact met zon en maan. Viermaal per week een Indiëvlucht. Brief van Job. Sergeants van ‘39-‘40 worden alle opgeroepen. Dat kan er ook nog wel bij. Arrestatiebevel der Habsburgers, voor zover de in Oostenrijk zitten. Wim is gek, want hij loopt steeds in uniform.

10-2-1846. Z. Laat Nan vanmorgen weer met verlof komen! Maar die trok wel zijn burgerkleren aan, terwijl Wim weer in uniform was. ’s Avonds naar de bios. Tegen Piet Verstegen uitgevaren, omdat die wel naar Indië wilde.. Wim heeft eerder geluidsgolven gezien, met triest weer. Dat is soms mogelijk, volgens de ‘Vliegwereld’. Helft de luchtmacht gesneuveld.

16-2-1946. Z. [Den Helder, les] Kingma proclameerde strijd tegen de Indonesiërs, waar ik fel tegen in ging. Dat er ontzettende toestanden heersen op Java, geloof ik wel.

22-2-1946. V. Ik probeerde Dia wat op te frissen. Ze praatte nl. over Indië, en dan krijg ik het meteen te kwaad. Alles kan gebeuren, behalve dat. Nan mag niet naar Indië. Was ik maar goed, dan kon ik me ook verweren. Herdenking van de Februaristaking in 1941. Dat was een spontane staking, heel anders dan die nu op de hele wereld plaats vinden.

27-2-1946. W. Heldengedenkdag. Slag op de Javazee wordt herdacht. De Koningin zal een krans leggen bij het verminkte monument op het havenplein in Den Helder.

3-3-1946. Z. Naar een aardige film ‘de Zilvervloot’ over de sabotage in bezet Holland, op een duikbotenwerf.

9-3-1946. Z. Wim kwam Donderdag met 5 dagen verlof thuis. Ze doen de helft van de tijd helemaal niets. Hollanders landen op Java, voorhoede van 20000 man. Chris dacht dat de rust er nu gauw zou zijn, omdat volgens marinelui je niet moet praten met Indië, daar er dan geen eind kwam. Een klap in hun gezicht, en doorgaan, dan waren ze overtroefd, en handzaam, zonder terreur. Dat klopte wel met de verhalen van o. Teub over de aard der inlanders.
Wim kwam, en wist niet dat ik jarig was. Hij was vanzelf in uniform. Je spaart je kleren anders al genoeg, enkel door in dienst te wezen.

11-3-1946. M. Wim zat bij ons. Kees, zijn broer, moet trouwen. Annie Buis beviel 2 weken na haar huwelijk. Job zat aan het kraambed, en merkte het pas toen de baby een keel opzette. De oudelui zeiden dat Annie ziek was. Ik had het gezicht van Job willen zien. Dat ‘moeten trouwen’ is aan de orde van de dag. Het wordt haast gewoon. Morele peil is laag.

12-3-1945. D. Internationaal geschutter tegen Franco, die het communisme onder de duim houdt. Dit duurt al weken. Maar in waarheid paaien ze hem, en zullen hem in zijn positie steunen. De schijn alleen is voor Rusland.

13-3-1946. W. Sergeants anderhalf jaar naar Indië, April 1947. Nan al eerder? We zullen doen wat we kunnen. Russische troepen stromen Perzië binnen. Amerika enz. vliegen op. Nan, maar niet ik, verwacht een oorlog van Rusland. Ik noem het naweeën van de gepasseerde oorlog.

16-3-1946. Z. Aan boord gezellig gereisd, terwijl twijfelachtige liedjes werden gezongen. Niet erg beroerd. Na de Vries voordrachten gekocht, en toen maar naar Chris, waar ik bleef. Ik kreeg 2 glaasjes Anisette (40 %) en doezelde enige minuten onder eten. Daarna merkte ik niets meer. Les bij Schakel. Met Job teruggereisd. Jonker, de vader van Rita, gestorven.
Max Blokzijl vanmorgen geëxecuteerd.

19-3-1946. D. Vandaag werd Ger. Mooimans, eerste Holl. Ridderkruisdrager, gepakt door de POD. Van Texel zou elke week 2 ton goed worden weggevoerd als in beslag genomen oorlogsbuit.

22-3-1946. V. Op tijd naar Nan. Samen bij den kapper gezeten. Nan voer uit over de wantoestanden, zeer onvaderlands. Maar de mensen zeggen weinig terug.

23-3-1946. Z. Les bij Schakel. Volgens hem is de Indische kwestie afgelopen. Een Indische afgezant van Van Mook had het in het Nederlands verklaard.
Kwiek naar de boot van 6.30. Gereisd met Joop de Beurs en een Kieviet, en een losgelaten NSB er. We scholden op de NSB en de gezags (geslachts) troepen, en gaven er niet om dat militairen het hoorden. In een ruime bus gereisd.
Met Cor onder mooie sterrenhemel naar huis. Overal vogelgeluiden. Als de grutto roept, leggen de kieviten volgens Cor.

6-4-1946. Z. Rouwdag voor Texel. Ik ging evengoed naar Den Helder, hoewel ik de kransleggingen op het Russenkerkhof en het monument ‘Voor hen die vielen’ wel graag had bij gewoond. Gereisd met Anna Kraai, Pietje Rehorst en Adri v/d Ban.
Heel veel mensen waren de plechtigheid komen bijwonen. ‘Het Parool’ schreef er al over, Texel is het middelpunt, want over andere steden, waar strijd is geweest, lees je feitelijk niet.

9-4-1946. D. Stel het me niet voor, dat Nan naar Indië raakt, al is de kans wel groot. De gezagstroepen, vrijwilligers, kunnen kiezen. Willen ze niet, dan worden ze op straat gezet. Zodoende komen ze bijna allen op straat, lachen er om, en stappen wel in de baantjes van de kopstukken, die zijn opgeroepen. De omgekeerde wereld. Een en al zwendel en onrechtvaardigheid. De gezagstroepen bestaan uit uitschot.

10-4-1946. W. Naar Nan, die morgen vertrekt naar Vught.

12-4-1946. V. Van de bus kwam ik Coen Koorn tegen, die thuis kwam na 6 jaar. Hij kwam meteen naar me toe, wat ik bar leuk vond. Zijn vrouw Frouwtje Kikkert kwam gisteren al. Die had 3 jaar in een Jap. kamp gezeten, terwijl Coen militair was. Op Texel wisten ze dat ze beiden leefden na de vrede, maar ze wisten het niet van elkaar.
[Frouwtje Meinderts Kikkert (1918-2006) van Oosterend, getrouwd in 1939 met Koenraad Dirksz Koorn (1913-1977) van Den Burg, later te IJmuiden]

13-4-1946. Z. In Den Helder kwam Nan aan. Die trof het met zijn verlof. Hij was er gisteravond al, en behoeft morgenavond 7 uur pas met de wagen naar Vught, zodat hij met de boot van 5 uur weg kan.
De zaal was half vol, toen ‘Amicitia’ opvoerde ‘Het masker valt’. Het was heel mooi, en tot besluit sprak de voorzitter (?) een woord van dank, terwijl zij, als eilandbewoners met Texel hadden meegeleefd, en de gevallenen ook op Wieringen herdachten. Dit onverwachte woord ontroerde erg, en het was even bladstil in de zaal, als een herdenking.

18-4-1946. D. Wim kwam al met verlof. Ik verwacht Nan ook vandaag al thuis. ’s Middags naar Wim, die in het bos was. Jap. peer meegenomen. ’s Avonds 2 militairen op bezoek, nl. Wim, en Freek Pronk, van de gezagstroepen. Er werden zodoende veel Eng. cigaretten gerookt. Wim was zo attent om schrijfpennen voor me te kopen. Dat vond ik aardig. Er is kans dat hun wapen naar huis wordt gestuurd. Er heerst verder een sfeer van verzet bij hun, die ik bij Nan mis.
In de krant: Op het departement heerst ernstige ontstemming, daar meer dan een kwart opgeroepen onderofficieren en officieren geen gehoor gaven aan de oproep, en onderdoken enz. Ik vind het geweldig, en hoop, dat er veel meer dan deze weg zullen volgen, nu er al zoveel deze weg gingen. Bij Wim is nooit 1 der weggeblevenen gehaald. Ik raakte vast besloten dat Nan in géén geval naar Indië gaat, hoe dan ook. Als ze het eensgezind vertikken, staan de hoge heren machteloos. Ondertussen wordt gedreigd met vervolging wegens desertie, als soldaat het langst naar Indië, enzovoort. Velen ook werpen voor dat ze politiek onbetrouwbaar waren. “Uitgekotst”.

19-4-1946. V. ’s Middags naar Nan, die verdorie weer ziek te bed lag, met koorts, opgelopen tijdens een nachtoefening. Later over de dienst gepraat. Nan zei maar steeds, dat ze veel wilden, maar niets deden, en mak waren als schapen. Er kregen er typhusinspuitingen, moesten toch de oefening meedoen, en niet uitvallen, anders geen verlof. Sommigen konden haast niet meer. En alles wordt geslikt.
Wim zei: als ze mij met Pasen op wacht hadden gezet, was ik toch gegaan, en niet meer teruggekomen. Voor ’t eerst 50 g shag, met het merk er weer op, zodat de kwaliteit ook beter was.

21-4-1946. Z. Nan en ik en alle opgeroepen dienstplichtigen stemmen communist. De enige partij die de oude grondwet wil handhaven, en die ook de hoge heren wil zuiveren. Gisteren dacht ik nog, maar niet een stem uit te brengen.

22-4-1946. M. 2^e Paasdag. Met Wim naar de Gym uitvoering. Die kon beter. Later gezeten met Job, Wietske en Nel en Wim, terwijl Theo Lap en Frouwtje Kikkert ook aan onze tafel zaten. De laatste was bar veranderd.

23-4-1946. D. Nog even naar Wim, die weer vertrok.

28-4-1946. Z. Samen veel bunkers doorgesnord. Alles blijft daar hetzelfde, want er wordt niets uit opgeruimd.

30-4-1946. D.’s Avonds voor het eerst sinds minstens 6 jaar weer naar de Meierblis. Er waren er veel, overal zag je vuren, of rook.

1-5-1946. W. Gerommel over de grondwet. Dat klinkt als muziek.

2-5-1946. D. In zowat 3 uur was in de 2^e Kamer beklonken het nieuwe grondwetsartikel. Alleen krachtens wet uitzending tegen de wil toegelaten. Het wordt dus al beter, en de tijd rekt.

4-5-1946. Z. Verjaardag van moeder, en bevrijdingsdag. De 1 minuut stilte om 11 uur viel in het water daar Nel net in de krant las van voile bustehouders. Wel aangrijpend, zoo’n stilte over heel het land, alle verkeer stil, radio enz.

5-5-1946. Z. Er was een noodkreet uit Vught gekomen. Nan gaat gauw weg.

6-5-1946. M. De laatste weken veel drukte over de a.s. verkiezingen. Nan twijfelt weer, en denkt aan de Partij v/d Arbeid. Ik heb nu eenmaal gezegd van het Communisme, en daar blijft het bij. De andere partijen praten met geen woord over de uitzending naar Indië, bij de Communisten is het nummer 1 van hun program.

8-5-1946. V. Voor de radio de aankomst van Churchill met vrouw en dochter. Inderdaad een geweldig feit, want ik zie hoog tegen hem op. Lion of England. Brief naar

10-5-1946. V. ’s Avonds naar de heropening der Oranjeboom, evenals Nel, vader en moeder. Dia had bijna officieel gehoord dat de sergeants een week naar huis kwamen, dan in quarantaine en vervolgens naar Indië, Ik geloofde er niets van, vooral met de grondwetsherziening en de verkiezingen, en probeerde het haar uit het hoofd te praten.
De avond was in een woord af. Berry Kieviets als de werkster, over de politiek der hoge heren enz, was een glansnummer.

13-5-1946. M. Nan was in zijn bovenlip geraakt door een kogel, die zijn hoektand er uit stootte, en in het vlees bleef zitten. Hij viel van de carrier op de weg, wat goed afkwam. De volgende dag was de wang opgezwollen en lelijk van kleur en ging Nan naar Den Bos, waar in het ziekenhuis de kogel er werd uitgehaald. Alles het gevolg van het feit dat 3 % bij de oefeningen mogen sneuvelen. Het was op het randje van de dood. Nan heeft zeker een beschermengel. Met peniciline is de wond behandeld, zodat alle gevaar voor infectie en dood voorbij is. Het gaat gelukkig weer goed.
Het twede bericht was dat Nan over een paar weken officieel naar Indië moet. Voor de vrede stond ik doodsangsten uit over dit feit. Nu viel het mee, omdat ik vast overtuigd ben, dat Nan niet naar Indië gaat. Door de kogel zei Nan ook niet te gaan. Dia kon het zich niet realiseren en ik ook niet. Nan zegt dat hij als een wrak terug komt, als hij terug komt. Het is intussen een groot probleem, daar er niet veel eenheid onder de sergeants is. Anders konden ze gelijk wegblijven, en stond de regering machteloos. Ze maken dat je met moordplannen gaat rondlopen. Het is vrede. De militaire arts had geen pleister voor Nan, terwijl een dokter uit Beest de kram naast de wond zette. Verder liggen er een paar jongens blind. Je wordt er wee van. Maar ze krijgen ons niet klein.

14-5-1946. D. Niemand mag over Indië, praten, want Nan zal wel wat moeten duiken.

17-5-1946. V. Grote dag van verkiezingen voor de 2^e kamer, en ik stemde verbeten Communist lijst 6 no 1, Gerben Wagenaar.
’s Middags naar Nan, die met Dia pas uit N. Niedorp was gekomen. Eerst een beetje onwennig tussen ons door dat gevaarlijke ongeval. Nan met een snor, maar het genas best. Ik moest natuurlijk de kogel en de hoektand bewonderen. Dia was thuis, en wij gingen voor morgen bloemen bestellen. In de bloemenzaak vertelde Nan smalend dat hij naar Indië moest. Angst trok door me heen, want ik begreep meteen dat Nan plan had om maar te gaan. Anders had hij nergens over gepraat bij vreemd volk. Ik raakte helemaal uit het evenwicht, en had later in Den Burg hetzelfde gevoel als 3 jaar terug met de melding als krijgsgevangene. Ik voelde het gevaar drukken. Op straat drong ik er op aan, in godsnaam nergens over Indië te praten, maar Nan zag het nut er niet van in.

18-5-1945. Z. Communisten 10 zetels, de Katholieken 3 meer dan de Partij v/d Arbeid. Dat is lelijk, terwijl boven [dien] de Partij v/d Arbeid een mislukking lijkt, daar de fusie geen succes gaf. Grondwetsherziening in 1^e Kamer ook aangenomen met kleine meerderheid. Rotterdamse Rechtbank keurde besluiten in Engeland over Indië geldig. En toch is het onwettig, en daar blijft het bij. Je voelt je steeds machtelozer worden.
Iedereen wist er al dat Nan naar Indië moest. Nan zei: Engeland en Amerika hebben veel wapens over, die hun geld moeten opbrengen, en in een volgende oorlog verouderd en waardeloos zijn. Nu voeden ze de extremisten met wapens. Nederland moet tenslotte geweld gebruiken en heeft wapens nodig. Gelukkig kunnen onze ‘vrienden’ die leveren, zij het dan voor onze overvloed van deviezen. Dat is de oorzaak van alles, en ik geloof het grif. Iemand schreef volgens Nan dat ze een trein hadden ingerekend op de extremisten, die gevangen waren genomen, terwijl de wapens, die de trein vervoerde, werden opgeslagen. Later bevel van hogerhand: Extremisten weer op de trein, en de wapens er in. De extremisten werden dus gesteund door de Engelse legerleiding. Tegen zoo’n politiek is niet te vechten.

19-5-1946. Z. Ik voel dat, als het aan Nan alleen ligt, hij vast gaat, temeer daar het voor 9 maanden zou zijn. Nu gelooft hij dat, en anders praatte hij van beloften van koeien met gouden hoorns.

21-5-1946. D. In het mooie weer naar huis. Texel is prachtig mooi, maar je wordt belemmerd in het genot ervan. Wim zou zeker duiken, dat geloof ik vast, en hij zegt het ook.

22-5-1946. W. De hele wereld staakt, en is een chaos. De schepen verlaten ongelost Nederland.

27-5-1946. M. Nan’s vader en moeder keken wel op, toen Nan vanmorgen te zei niet naar Indië te gaan, maar onder te duiken. Het geeft een hele rust, al wou ik maar dat hij al gedoken was.

29-5-1946. W. ’s Middags te stemmen. Nan zei toch maar te gaan naar Indië bij nader inzien, daar je dan pas een echte kerel was. Ik werd prikkelig, al geloofde ik hem niet. En toen zei hij, dat hij met meer dan 100 anderen op een lijst stond van ongeschikten naar Indië.

30-5-1946. D. Uitslag der stemming Provinciale Staten was o.a. Communisten op Texel 40 stemmen meer (302), P v.d. Arbeid zowat 200 minder, P v.d. V toename.

2-6-1946. Z. Stukken van Indië over de Hollandse militairen, die genoeg zeiden. Ik was blij dat Nan niet naar die hel hoeft.

5-6-1946. W. Staken gaat maar door. De EVC (Eenheids Vak Centrale) wil erkend worden. Studenten en militairen vallen in. In België is alles zwarte handel en wordt er feitelijk niet gewerkt. Dat land wordt m.i. straatarm. Geld, en geen goed wordt het straks. Het buitenland geeft niets cadeau.

7-6-1946. V. Wim kwam al thuis, als eerste van de vriendenschaar. Maarten komt ook misschien wel. Vandaag zullen de jongens naar Indië vertrekken, als het niet wordt uitgesteld.

13-6-1946. D. Door de stakingen is er suikergebrek, tot Augustus. Nu ongeraffineerde suiker op de bon, is gezegd.

15-6-1946. Z. Via de Vries naar de boot, gereisd met Simon Witte en militairen, die in Rotterdam voor de stakers invielen. Een ervan was nu ingedeeld bij een nieuw wapen. Territoriale bezetting of zoiets, in Duitsland.

16-6-1946. Z. Nan nog steeds in Vught, terwijl ze de anderen uitgeleide deden bij de inscheping. Een schoot zich in zijn been achter de kaserne. Ben benieuwd hoeveel er doken.

27-6-1946. D. De wereld is in spanning over het afwerpen van een atoombom op het eiland Bikini. Beesten zijn er op gebracht, en grote schepen, zelfs vliegdekschepen liggen rondom en in de lagune.

29-6-1946. Z.’s Avonds met Kees Westdorp naar huis. In October moet Kees naar Indië. Ik maakte propaganda voor het onderduiken. Nieuw ministerie (Beel) gevormd. Schermerhorn eruit, ook Meynen. Nu een luit. gen als minister van Oorlog. Eens zien of het verandering geeft.

30-6-1946. Z. Vanavond 11 uur wordt de atoombom afgeworpen, meen ik.

1 Juli M tot 12 Juli V. De atoombom richtte weinig schade aan, tenminste vergeleken met de verwachtingen. De geiten liepen nog te eten. Een paar schepen gezonken, anderen raakten in brand of werden erg gehavend binnen 1 1/2 mijl. Oranje gloed. Herhaling volgt, ook onder water.

22-7-1946. M. Gereisd met Fenje en Bert [Jullens] en de rest van Vak- en Ambachtschool. Je merkt niet aan hun, dat [hun vader] Jullens op zoo’n verraderlijke manier is vermoord, toen hij pas een paar weken terug was uit Assen als onderduiker.

23-7-1946. D. Overal vreemdelingen, veel auto’s. Holland is een chaos, maar uiterlijk is het niet te zien, en er is geen diepe armoe. De zwarte handel tiert, maar toch bedekt, niet zoals in België. Teken dat er nog gezag is. In Ymuiden is de grote sluis met man en macht nu weer hersteld. Ook de Moerdijkbrug is gauw klaar. Er is dus opbouw, een goed teken in een uitgebeend land. Als het niet slechter wordt, mogen we niet klagen, ondanks de ontzettende wantoestanden in kampen, bureaux, op moreel gebied, enz. Het is een tijd van excessen.

26-7-1946. V. Stemming voor de gemeenteraad. Nan stemde Communist, vanwege de vuist op tafel, wat mij niet aanstaat (van die vuist dan). Nan wil alles afbreken, om eerst dan op te bouwen. Hij is niet de enige, maar ik keur dat niet goed. Ondanks afbraak blijven de stelsels bestaan, want die laten zich niet een-twee-drie vernietigen. En dan helpt het andere ook niet. Eerst moet het stelsel veranderen, en dat gaat geleidelijk, zij het met harde klappen misschien, omdat nieuwe stelsels zich soms baan moeten breken.
Met Wim Den Burg in, ik stemde (al was ik in debat met Wim) ook Communist, wat me later speet. Wim vond dat je naar de persoon inplaats van naar de partij moest kijken, en dat kon met deze verkiezing. Volgens Nan deugt er niets (hij brengt trouwens nooit de mooie kant naar voren), maar er is gerust veel goeds.
Brief van Koos Nicolai uit Indië. Batavia rustig, Bandoeng, Soerabaya enz onveilig, geen verbinding dan door de lucht. Thommys maakten er een hel, Hollanders orde en rust. Extremisten zijn veel losgelaten boeven met opgeschoten jongens. Veel geslachtsziek. Op de wegen word je zo doodgeschoten.

27-7-1946. Z. Met Fenje en Henk Dob gereisd. Henk vertelde van de zee, met zijn vliegende visjes, en stampende ‘De Ruyter’ op de oceaan.
Uitslag verkiezing: 6 P. v/d A. 3 RK, 1 Vrijz. Prot. 1 Chr. H. p. 1 Comm. De Communisten krijgen aldoor meer stemmen. Den Helder gaf verder niets bijzonders.

3-8-1946. Z. Bij Visser heftig debat over de gedetineerden, wier kampen niet voor concentratiekampen onderdoen soms. De Ochtendpost geeft de toestanden waar weer, en toont aan welk een chaos en onrecht in Holland heerst. Het eind lijkt er in weg te zijn, maar het blad haalt enkel de wantoestanden aan.

5 en 6-8-1946. M en D. Sinds Vrijdag 84 meisjes uit Putten in de schuur. In Putten zijn 700 mannen van 16-50 jaar weggevoerd, 5 dagen zonder eten en toen met bleekwater vergiftigd, omdat een auto met officieren werd beschoten. Feitelijk is geen huisgezin gespaard, en zijn de meisje halve wezen. Er is nu een nieuwe dominee, die alle vermaak verbiedt, want: Putten moet treuren. Op die manier gaat de rest ook dood.
Maandagavonds Wim. Die had een overlevende van de Ruyter (meen ik) gesproken, die nu op het Loo wordt verpleegd. Toen de Ruyter zonk, konden de meesten (als niet alle levenden) gered worden. In plaats daarvan kwam een torpedojager met een kapel, en speelde het Wilhelmus. Doorman was feitelijk krankzinnig. De heldendood sterven onder de tonen van ons nooit volprezen volkslied. Voor Putten zijn geen woorden, maar voor dit zijn helemaal geen woorden. Ik kan me voorstellen dat velen vloekend de dood zijn ingegaan, toen ze vanuit het water dat laagmenselijke schouwspel zagen. Ik twijfel werkelijk sterk, of de mensen ooit van een dergelijke verpeste geest, die hen gevangen houdt, los komen. Ik kan het op het ogenblik slecht geloven, want wat is de mensheid een hel, en het dierenrijk een hemel. Want alles komt door het verstand dat wordt misbruikt, en niet door de natuur. Laten ze mij niet meer zeggen dat de natuur wreed is!!!

20-8-1946. D. Uit Putten kreeg ik een brief met postzegels van Reina Voorthuisen. Dat meisje lijkt verliefd op me, want ze heeft veel onbemerkte aandacht aan me besteed. Vooral Zaterdagsavonds in de schuur, toen we uitgenodigd waren. Deze onverwachte brief bewijst het te meer, al was die als dank voor de ziekenverpleging bedoeld.

26-8-1946. M. Examen. Van Alkmaar tot Uitgeest gestaan in een houten Duitse trein, en van Haarlem in zachte leren kussen van de sneltrein. Nooit eerder ging ik zo prettig naar Den Haag. Lang wachten op de tram, staande platgedrukt naar heet Krügerplein. Ongeveer 2 uur bij de Kurvers, waar moeder en Jane thuis waren.

27-8-1946. D. Om 8.15 door Kees naar het Binnenhof gebracht, waar Chris en Anneke al wachtten. Wel fijn als je meteen bekende gezichten ziet. Hans Noordijk gesproken, wat later kwam Wim Mulder, en tenslotte als klap op de vuurpijl men. Schakel, totaal onverwacht.

28-8-1946. W. Op hoop van zegen in de tram gestapt. Niet te lang gewacht, weer in de Weezenkamer, achteraan, nu op no. 60. Men. Schakel zat schuin achter me, en zei al gauw: Moeilijk hè. Ik was veel beter dan gisteren, en de opgaven eiselijk moeilijk. Twee Willem II opgerookt, en aan een stuk practisch gewerkt tot 4 uur. Het laatste 1 1/2 uur me erg uitgesloofd. In de zaal was de spanning tegen drieën tastbaar. We werden doorgezaagd met recht. De akte was een verschrikking. Schrijfkramp had ik ook even, gelukkig niet lang. Kot na Schakel weg, Anneke kwam net aan. Het ging hozen. Iedereen kwam afgemat uit het poortje.

29-8-1946. D. Half 9 naar de tram en bij reisbureau Lindeman een treinkaartje gekocht. Lijn 8 kwam na tweemaal vragen net aan. In het station had ik een half uur moeten wachten voor het loket, terwijl het nog niet op zijn drukst was. Bij Lindeman was ik zo aan de beurt. De trein kwam na een kwartier, en om 9.45 verliet ik staand Den Haag, de fitheid na gisteravond en vanmorgen kwam weer terug. In Haarlem meteen verder en tot Schagen met een matroos gereisd (van de marine) die onderduiken veel te gevaarlijk [vond], daar met de Rijkspolitie iedereen werd opgespoord. In Indië sneuvelden de meesten door eigen schuld, daar ze buiten de linies gingen. Verder zaten en mensen die 4 jaar in het kamp hadden gezeten, en pas 3 maanden terug waren. Ze hadden er 27 jaar gewoond, en zeiden dat door de inlandse mentaliteit de troepenmacht alles zo de kop zou indrukken.

19-9-1946. D. Een dezer dagen is staking uitgebroken in Amsterdam, o.a. bij de tram, waarbij doden vielen, alles in verband met de 7 Dec.-divisie die in gedeelten naar Indië vertrekt.

29-9-1946. Z. Elke dag nu al vliegongelukken. De stakingen liepen dood en het troepentransport gaat door. Belachelijke propaganda voor de radio.

15-10-1946. D. Miek vertelde zomaar dat Ben moest trouwen. Volgens Jan gaat het zo met 80 % der huwelijken momenteel.