|
FOTO’S |
|
|
Op een andere foto zien we een bruine streep in het witte zand, zoals die zich aftekende onmiddellijk na het graven van het ‘meer’ aan de zuidkant van het veld in 2001, voor dat volliep met water. Dit vollopen gebeurde met natuurlijk kwelwater, niet aangevuld door regenbuien. Hoewel het gebied tegenwoordig veel droger is dan in de zeventiende eeuw, is er nog steeds sterke drang van het duinwater. GEDEMPTE SLOOT Op een gegeven moment belandden wij met onze proefsleuf, van oost naar west gravend, in een afvalkuil, die een sloot van 3 meter breed geweest bleek te zijn. De volle lengte was 16 meter, meegerekend de uiteinden, waar de sloot slechts een meter breed was. In het profiel waren 3 aansluitende greppels te zien. SLOOTSYSTEEM Pas bij het bekijken van de Bloemendaalse kaarten in het boekje van Wim Post begrepen we hoe de werf en sloten bij ons waren ingedeeld. |
 |
|
Op dat moment in begin 2004 wisten wij van het bestaan van 3 lange sloten. Er was geen reden waarom er op ons terrein niet méér sloten zouden zijn, er was genoeg ruimte. Met gericht zoeken vonden wij er nog twee. Er waren er zeker niet meer, anders zouden ze op de aangegeven afstand van 15-17 meter gevonden moeten zijn. Vijf sloten is voor één bedrijf veel. Op een oude kaart van de Bloemendaalse bleekerijen zijn rechthoekige bleekvelden te zien, de meeste met 4 gietsloten, sommige met 3. Dat lijkt op de aanleg van onze bleekerij. Pas later werden de bleekerijen in Bloemendaal zo uitgebreid dat de gietsloten aaneengesloten lagen onder de hele duinrand. De “8 evenwijdige sloten” waarover pastoor Brinkman schreef, zullen wel op de Nieuwe Bleekerij gelegen hebben. Dat perceel is veel breder dan dat van de Oude Bleekerij. DAMMEN Bij de opgraving bevonden wij dat de doorstroming van het water werd belemmerd door dammen, die met greppels doorgraven waren. Deze dammen zullen er niet door de Bleekers in gemaakt zullen zijn. Die hadden belang bij een goede doorstroming. De dam echter aan de noordkant van de werf zal er altijd al geweest zijn, om het water op een zo hoog mogelijk peil te houden. Het water van de gietsloten liep zo over de rand, over een afstand van 2 meter, naar de verbindingssloot. De nieuwe eigenaar, boer Jan Bos, moest het land ontwateren om er vee op te kunnen houden. De dammen had hij nodig om zonder bruggetjes op het land te kunnen komen. Het oude bleekbedrijf werd op deze manier aangepast aan het nieuwe boerenbedrijf. |
 |
 |
 |
| * Op de luchtfoto’s van 1944 zijn de gietsloten goed te zien- voor wie weet wat er te zien is! |
 |
|
Het slootsysteem van de Egmondse linnenblekerij is in 2009
gerestaureerd. (zie www.pwn.nl/blekerij) |